یاعلی ابن الموسی الرضا

موضوع ومفهوم بنيادي درمتافيزيك افلاطون همان«مثال يا مثل»(Idea/Ideas) است. مثال را مي‌توان چنين در نظر گرفت كه مثال عبارت از مرجع و منبع مشترك و واحدي است معطوف به مجموعه‌اي از اشياي محسوس كه از حيث هستي شناسانه و معرفت‌شناسانه متفاوت، متمايز و مستقل از آن مجموعه است. مجموعه اين مثال‌ها، مراجع و منابع، عالم خاصي را به نام مثل تشكيل مي‌دهند. براي نمونه وقتي كه مي‌گوييم: الف انسان است، ب انسان است، ج انسان است و…، مجموعه‌اي از الف و ب و ج و… تشكيل شده است كه ذيل عنوان انسان قرار مي‌گيرند و با آن عنوان ناميده مي‌شوند. اين عنوان در حكم مثال آن مجموعه بوده و در عين حال كه حاضر، همراه و با اين مجموعه است ولي ميان آن دو، تمايز و تفاوت هستي شناسانه و معرفت شناسانه برقرار است .پس اين عنوان اساساً از استقلال برخوردار است. اينهماني(همان بودن) يا همانستي يا هويت يك چيز(Identity) مربوط به مثال آن است. الف بودن الف، ب بودن ب، ج بودن ج و… مربوط به انسانيت آنها است كه آن هم به صورت مثالي واقعيت دارد.

7. آنها نشانه او هستند

اختلاف عروس و داماد با خانواده طرف مقابل آن‌قدر تکراري و نخ‌نماست که بهتر است اصلا درباره آن حرف نزنيم. فقط يادمان باشد پدر و مادر او، بخش مهمي از زندگي و حتي شخصيت او هستند و آزردن آنها مساوي است با آزردن کسي که خيلي دوستش داريم. از طرفي همسر ما هر چقدر هم که باگذشت و مهربان باشد، تحمل بي‌اعتنايي و کم‌اعتنايي به عزيزانش را ندارد. بنابراين اگر تلافي هم نکند، دلخور و افسرده خواهد شد و به تدريج از ما متنفر مي‌شود. يادتان باشد، نامزدي مي‌تواند شيرين‌ترين دوران پيش از شروع زندگي مشترک باشد؛ اگر توقع‌ها، خواسته‌ها و محبت‌ها خالص و دوست‌داشتني و همراه با عقل و منطق باشد.

6. ساده اما نه مثل بچه‌ها

بچه‌ها را ديده‌ايد که چطور بي‌پروا و آزاد ابراز احساسات مي‌کنند. هرچند قرار نيست ما هم مثل کودکان رفتار کنيم اما بايد صداقت و آزادي در نشان دادن احساسات را از آنها ياد بگيريم. وقتي احساسات‌مان را صادقانه بيان مي‌کنيم، همان‌طور هم جواب مي‌گيريم. بنابراين به‌جاي اينکه با تکلف رفتار کنيم و از ابراز احساسات بترسيم،

راحت و آزاد ابراز محبت کنيم. حتي با گفتن دلخوري‌هايمان، به طرف مقابل فرصت دفاع مي‌دهيم و همين فرصت، کدورت‌هاي بين ما را از بين مي‌برد؛ پس از حرف‌زدن نترسيم.

5. مثل يك راه بي‌پايان

با کمي دقت و تيزهوشي مي‌توانيم طوري رفتار کنيم که هميشه براي هم، حرفي براي گفتن داشته باشيم و از هم خسته نشويم. مطالعه، آگاهي از آنچه در اطراف ما مي‌گذرد، آگاهي از علايق و نيازهاي طرف مقابل و… همگي راهکارهايي است که 2نفر را هميشه براي هم دوست‌داشتني و نو نگه مي‌دارد. در يک کلام اگر از همديگر «عقب بمانيم»، زندگي‌مان نابود مي‌شود؛ مثل ترازويي که هميشه يک کفه آن سنگين‌تر از ديگري است. زن و مرد بايد هم پاي هم حرکت کنند تا هميشه همراه هم باشند.

4. رؤياپردازي حدي دارد!

چشمتان را باز کنيد؛ روي داشته هاي خودتان نه روي داشته هاي ديگران. به اين فکر کنيد که اين زندگي، خوب يا بد زندگي مشترکي است که شما بايد آن را شروع کنيد و بسازيد. «ساختن» مهم ترين فعلي است که بايد در زندگي صرف کنيد. محض اطلاعتان بگوييم که اين ساختن، به معني سازگار شدن و سوختن و ساختن نيست. بايد سازندگي پيشه کنيد. دست از رويا بافي درباره زندگي و اگر و مگرها برداريد و ببينيد با ظرفيتي که در خودتان سراغ داريد و شناختي که از نامزدتان پيدا کرده ايد، چقدر مي توانيد براي بهتر شدن و عمق گرفتن زندگي تان تلاش کنيد. هرگز، هرگز، هرگز بعد از عقد شروع به حسرت خوردن درباره گزينه هاي ديگري که مي توانستيد به جاي نامزدتان داشته باشيد، نکنيد. نه به خاطر اين که زندگي به عقب بر نمي گردد، نه! چون بايد اساس کارتان سازندگي باشد، نه خراب کردن هر چه تا حالا بدست آورده ايد. اگر ديديد سازندگي به جايي نمي رسد يک بحث جداست. اما لااقل به خودتان فرصت آزمودن زندگي جديدتان را بدهيد!