یاعلی ابن الموسی الرضا

​بنیانگذارانقلاب اسلامی (امام خمینی ره) برساده زیستی مسئولان وروحانیان تاکید می نمودند و آنان را از تجمل‌گرایی برحذر می‌داشتند. ایشان دراین‌باره می‌فرماید:

«من متواضعانه و به‌عنوان یک پدر پیر از همه‌ی فرزندان و عزیزان روحانی خود می‌خواهم که در زمانی‌که خداوند بر علما و روحانیون منت نهاده است و اداره‌ی کشور بزرگ و تبلیغ رسالت انبیا را به آنان محول فرموده است، از زیّ روحانی خود خارج نشوند و از گرایش به تجملات و زرق و برق دنیا، که دون شأن روحانیت و اعتبار نظام جمهوری اسلامی ایران است، پرهیز کنند و بر حذر باشند که هیچ آفت و خطری برای روحانیت و برای دنیا و آخرت آنان، بالاتر از توجه به رفاه و حرکت در مسیر دنیا نیست.»

​استاد شهید مرتضی مطهری در‌باره ساده زیستی وزهدمی‌نویسد:

«زهد، حالتی است روحی و زاهد از آن نظر که دل‌بستگی‌های معنوی و اخروی دارد، به مظاهر مادی زندگی بی‌اعتناست. این بی‌اعتنایی و بی‌توجهی تنها در فکر و اندیشه و احساس قلبی نیست و در مرحله‌ی ضمیر پایان نمی‌یابد. زاهد در زندگی عملی خویش، سادگی و قناعت را پیشه‌ی خود می‌سازد و از تنعم تجمل و لذت‌گرایی پرهیز می‌نماید. زهّاد جهان آن‌ها هستند که به حداقل تمتع و بهره‌گیری از مادیات اکتفا کرده‌اند.»(1)

​تجمل گرایی آفت زندگی

تجمل گرایی ،اصطلاحی است مرکب از دو واژه ی «تجمل»و «گرایی» ؛ تجمل به معنای «خود را زینت دادن و آراسته شدن » و گرایی به معنای «آهنگ ، میل و رغبت کردن » با توجه به این تعبیر ها ، تجمل گرایی به معنای رغبت کردن به تجملات و توجه به ظواهر زندگی است . از میل به زیبایی و تجمل ، در آیه ها و در روایت ها بسیار یاد شده است از جمله خداوند در قرآن کریم می فرماید : « قُل مَن حَرَّمَ زِینَهَ اللهِ اخرَجَ لِعبادِه و الطیّبات مِن الرزق ۱» «بگو چه کسی زینتهای الهی را برای بندگان خود آفریده و روزیهای پاکیزه را حرام کرده است ؟ » البته امامان معصوم (ع) به هر تجمل و زیبایی در حد معمول اهمیت می دادند . امام صادق (ع) می فرماید : « انَّ اللهَ عَزَوَجَلَّ یُحِبُّ التجالَو التّجَلَ و یُبَعِضُ ۲» «همانا خداوند زیبایی و تجمل را دوست دارد و از فقر نمایی بدش می آید . »

​

آیه

وَ آتِ ذَا اَلْقُرْبى حَقَّهُ وَ اَلْمِسْكِينَ وَ اِبْنَ اَلسَّبِيلِ وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِيراً*إِنَّ اَلْمُبَذِّرِينَ كانُوا إِخْوانَ اَلشَّياطِينِ وَ كانَ اَلشَّيْطانُ لِرَبِّهِ كَفُوراً[1]

ترجمه

و حقّ نزدیکان را بپرداز، و(همچنین حق) مستمند و وامانده در راه را! و هرگز اسراف و تبذیر مکن، چرا که تبذیرکنندگان، برادران شیاطینند؛ و شیطان در برابر پروردگارش، بسیار ناسپاس بود!

فرق تجمل گرایی وساده زیستی بازیبایی

​روزی مردی با موی سپید خدمت پیامبر خدا رسید. حضرت فرمودند: نورانی است. وقت دیگر با حنا خضاب کرد و نزد حضرت آمد. حضرت فرمودند: هم نورانی و هم نشانه مسلمانی. بار دیگر با رنگ مشکی خدمت رسید. حضرت فرمودند: هم نورانی، هم نشانه اسلام و ایمان، هم موجب محبّت زنان و سبب ترس دشمنان می‏باشد.(ترجمه مکارم الاخلاق، ج 1، 150)