یاعلی ابن الموسی الرضا

​امام صادق(علیه السلام) فرمودند:

العبودیه جوهره کنهها الربوبیه؛
عبودیت گوهری است که باطن آن ربوبیت پروردگاری است.
هرگاه انسان به خدا رسید، انسان کامل و مظهر کامل اسما و صفات الهی شده و آینه‌ای می‌شود که ذات حق دارد تجلّی می‌کند. این حقایق در صورتی برای انسان حاصل می‌شود که همه حجاب‌های ظلمانی و نورانی را خرق کرده باشد، در مناجات شعبانیه ـ که مناجات همه ائمه معصومین است ـ می‌خوانیم:
الهی هَب لی کمال الانقطاع الیک وانر ابصار قلوبنا بضیاء. نَظرِها الیک حتّی تخرقَ ابصار القلوبِ حُبُ النّور…؛
خداوندا! مرا انقطاع کامل به سوی خودت عطا فرما، و دیدگان دل ما را به نوری که با آن تو را مشاهده کند، روشن ساز. تا این‌که دیده بصیرت ما حجاب‌های آن نور را پاره کرده، و به معدن عظمت راه یابد، و ارواح ما را به مقام عزّت قدسی تو بپیوندد.